בשפה העברית לכל מילה יש היבט אקטיבי והיבט פאסיבי למשל:
ביטחון הוא ההיבט האקטיבי, יציבות היא ההיבט הפאסיבי
כח הוא ההיבט האקטיבי, עוצמה היא ההיבט הפאסיבי
רוצה לומר: זכר ונקבה ברא אותם… השפה העברית בנויה כך שיש
מילים שמבוססות פעולה (אקטיבית/זכרי)
ויש מילים שמבוססות הוויה (פאסיבית/נקבי).
מיקוד ודיוק הם זוג כזה: זכרי ונקבי.
מיקוד הוא תנועה קדימה עם התכנסות לאזור מסויים
ודיוק הוא התכנסות לנקודה מסויימת בתוך אזור זה.
אפשר להבין את זה בקלות דרך השימוש שלנו בווייז.
כשאני רוצה להגיע למקום מסוים אני אזין בווייז את הכתובת,
נניח רחוב יהודה מכבי תל אביב.
העיר והרחוב = המיקוד.
אבל כדי להגיע למקום הנכון מתבקש דיוק = אני צריכה לדעת
מה מספר הבית ברחוב יהודה מכבי בתל אביב שאני צריכה להגיע אליו.
עסק מצליח הוא עסק שצריך איזון בין מיקוד לדיוק.
מיקוד בעסק יהיה – באיזו נישה אני עובדת ומי הקהל שאני פונה אליו. נניח "נשים".
דיוק בעסק יהיה – לאילו נשים אני פונה? אימהות, בעלות עסקים? רווקות? וכו',
מה המסר שאני מעבירה להם, מה הבשורה שאני מביאה,
איך אני רוצה להיתפס ע"י הלקוח שלי ועוד.
יש לנו, באופן טבעי נטייה לאחד מהשניים: קל לנו יותר
לעשות מיקוד (אם את יותר ביצועיסטית, מוציאה לפועל ודוחפת)
או לחלופין, קל לנו יותר לעשות דיוק (אם נוח לך יותר עם הוויה –
להיות, לנוח, לתת לדברים להתבשל, לזרום)
ליוויתי בעלות עסקים שעשו מיקוד אבל לא היה בעסק דיוק
ואז המסר לא היה מספיק מדויק והלקוח לא מדויק והיה הרבה רעש,
הוצאת כספים ומשאבים (זמן ואנרגיה) וכתוצאה מכך הכנסות נמוכות,
התעסקות סרק מבלי שזוכים להכרה ולמוניטין שראויים לה.
מהצד השני, ליוויתי בעלות עסקים שעושות דיוק על דיוק שלא נגמר,
עם קושי לעשות מיקוד בעיקר בגלל הפרעות קשב וריכוז שיוצר הסחות
בלי סוף ולא מאפשר התמקדות… ואז בוחרים לעשות עוד דיוק במקום מיקוד.
שפע בעסק והצלחה עסקית תלויים בפיתוח 2 המיומנויות גם מיקוד וגם דיוק!
ועכשיו שאלה אליך:
מה את עושה יותר, מיקוד או דיוק? שתפי אותי…
שפע הוא היכולת לעשות גם (מיקוד) וגם (דיוק)
וזה בדיוק מה שתעשי,
תפתחי את 2 המיומנויות הללו
איך?
בפתיחת שפע™ לבעלות עסקים,
בואי, כי מגיע לך יותר
ואני אקח אותך לשם
אני בוחרת בשפע
ואת?